Dampende orkestrale disco, piepknor-bluegrass voor gitaar en ensemble, schalkse jachtliederen in Beethovenverpakking, of slagwerkers die een stortvloed aan flauwe openingszinnen begeleiden: niets is te gek in het muzikale universum van componist Giel Vleggaar (1974). Zijn muziek is lyrisch, speels en dansbaar tegelijk, en laat vaak uiteenlopende genres een explosief huwelijk aangaan. Vleggaar is breed opgeleid in zowel klassieke muziek als jazz en pop, en dat is hoorbaar. Dit is muziek die wil communiceren en vragen wil stellen, met een duidelijke eigen signatuur. Vleggaar’s onbevreesde aanpak heeft een rijk oeuvre opgeleverd dat in binnen- en buitenland gespeeld is.
Giel Vleggaar heeft diverse compositieprijzen gewonnen en heeft stukken in opdracht geschreven van onder andere de NTR, Philharmonie Zuid-Nederland, het Concertgebouw, het Holland Festival en de Zaterdagmatinee.
